بایدها و نبایدهای حضانت

 حضانت حق و تکلیف والدین است
به طور کلی، از آنجایی که حضانت هم حق و هم تکلیف والدین است، در صورت عدم تمکین هر یک از والدین از حکم دادگاه، علاوه بر جنبه کیفری، هر کدام که مانع اجرای حکم شود یا از استرداد طفل خوداری کند، دادگاه صادرکننده حکم، او را ملزم می‌کند که فرزند را به طرفی که حضانت به عهده اوست، بازگرداند. 
از سوی دیگر، نه تنها ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده اختیار بازداشت تا اجرای حکم را به دادگاه داده، بلکه از جهت وصف کیفری نیز ماده ۶۳۲ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مقرر می‌دارد: اگر کسی از دادن طفلی که به او سپرده شده است در موقع مطالبه اشخاصی که قانوناً حق مطالبه دارند امتناع کند، به مجازات از سه ماه تا 6 ماه حبس یا به جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار تا سه میلیون ریال محکوم خواهد شد.

 حضانت، ولایت نیست
حضانت را نباید با ولایت یکی دانست زیرا ولایت به معنای قدرت و اختیاری است که قانون برای اداره اموری مانند مدیریت بر اموال طفل، اذن ازدواج (دختر) و خروج از کشور (پسر و دختر) یا بر عهده گرفتن مسئولیت‌هایی در فرض ارتکاب جرم (تا سن ۱۸ سالگی)، بر پدر و جد پدری می‌دهد تا بر اساس مصلحت وی رفتار کنند. این حق پس از مرگ، با وصیت قابل انتقال است. 
ثانیاً پس از سن بلوغ، دادگاه در خصوص رسیدگی به حضانت با تکلیفی مواجه نیست. البته در صورتی که فرزند دختر باشد تا مرحله ازدواج و اگر پسر باشد گرچه قانون در این خصوص ساکت است ولی به نظر می‌رسد تا مقطعی که تحصیل فرزندان اجباری است، تأمین مخارج زندگی با پدر خواهد بود.

 شرایط سلب حق حضانت
در قوانین جاری توانایی عملی، شایستگی اخلاقی، عقل و اسلام به عنوان شرایط لازم برای تعلق حق حضانت به ذی‌حق دانسته شده است.  بنابراین هر گاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، دادگاه می‌تواند با تقاضای بستگان، قیم یا رییس حوزه قضایی، ترتیب مقتضی دیگری را برای حضانت کودک اتخاذ کند. 
حسب ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی، برخی مواردی که می‌تواند از مصادیق تغییر حضانت باشد عبارتند از اعتیاد زیان‌آور به الکل، مواد مخدر و قمار؛ اشتهار به فساد اخلاقی و فحشا؛ ابتلا به بیماری روانی به تشخیص پزشکی قانونی و سوءاستفاده از طفل یا اجبار او به ورود به مشاغل ضداخلاقی مانند فساد، فحشا، تکدی‌گری و قاچاق.
در فروض فوق هر یک از پدر یا مادر که مدعی عدم صلاحیت طرف مقابل است، می‌تواند دادخواست سلب حضانت را به استناد یک یا چند مورد از موارد بالا به دادگاه ارایه دهد. البته صرف ادعا کافی نیست و باید دلایل قابل قبولی به دادگاه ارایه شود.
ممکن است دادگاه موارد دیگری را نیز مشمول موارد عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی دارنده حضانت بداند؛ مانند کار وقت‌گیری که مانع نگهداری شایسته طفل باشد، یا سهل‌انگاری و بی‌توجهی مداوم به سلامت جسمانی یا تربیت اخلاقی طفل که تشخیص آن نیز با دادگاه است.

حمایت